Herhangi bir yasa, tarih boyunca pek çok olan mülkiyet biçimlerini belirler. Tanımlarına birleşik bir yaklaşım bulmak imkansızdır, ancak bu konuyu anlamanıza izin veren bir sınıflandırma vardır. Özel, kolektif ve kamu mülkiyeti olarak bölünmeyi ima eder.
Kişiye ait mülk
Mülkiyet, maddi malların bir kişiye şartlı bir şekilde tahsis edilmesidir. Ekonomik bir kategori olarak, üretim araçlarına el konulmasına dayalı olarak insanlar ile onların yardımıyla elde edilen gelirler, mallar ve hizmetler arasında gelişen ilişkileri yansıtır.
Ana biçimlerden biri, ilişkisi, haklarını diğer insanlardan bağımsız olarak kullanan sahibinin tecrit edilmesini gerektiren özel mülkiyettir. Bu tür mülkün sahibi bilinmektedir, bu da kullanımı için özel sorumluluk anlamına gelir. Söz konusu formun ayırt edici bir özelliği, sahibinin elden çıkarma, mülkiyet, tahsis ve kullanım haklarının bağımsız olarak kullanılmasıdır. Bu formun sosyal taşıyıcıları zanaatkarlar, avukatlar, özel doktorlar vb.
kolektif mülkiyet
İkinci mülkiyet biçimi, temeli bireysel sahiplerin birliği olan kolektiftir. Rusya'da bu form çeşitli tiplerde sunulmaktadır. Bunlardan ilki, kooperatifin her üyesinin kendi mülkünü ve emeğini yatırdığı ve ayrıca gelir dağılımı ve yönetiminde diğerleriyle aynı haklara sahip olduğu kooperatif mülkiyetidir. İkinci tür, kamu ve özel sektör işaretlerini taşıyan anonim ortaklıktır. Temeli, birçok gerçek ve tüzel kişinin fonlarının gönüllü olarak havuzda toplanmasıdır. Üçüncü tip, birkaç kişinin sermayesinin birleştirilmesinin sonucu olan ortaklık mülküdür.
Kamu malı
Mülkiyetin bir başka biçimi, ilişkileri, sahibinin haklarının farklı kişiler tarafından ortaklaşa kullanılmasını içeren kamudur. Bu form müşterek mülkiyete ve kontrole dayanmaktadır. Bu durumda mülkiyet hakları herkese aittir, yani belirli bir sahibi yoktur. Her şeyden önce, bu biçim, hakların belirli bir iktidar kurumuna ait olduğu devlet mülkiyeti ile temsil edilir. Devlet onu elden çıkarır ve yönetim atanan liderlere emanet edilir. Kamu kuruluşlarının mülkiyeti, herkes eşit şartlarda iken sahiplenilebilmesi ve dernek üyelerinin tasarrufta bulunabilmesi esasına dayanmaktadır. Sosyal biçim, belediye ve devlet işletmelerinin temelidir.
