Kariyer basamaklarının zirvesine çıkma isteği iyi bir niteliktir, güçlü ve kararlı insanların doğasında vardır. Ancak çoğu zaman kariyerlerinde önemli bir rol oynayan insanlar çok yalnızdır ve bu nedenle mutsuzdur.
Bir yandan kariyerist, hayattan ne istediğini anlayan kişidir. Hedefini tanımladı ve sistematik olarak başarıyor, saatlerce işte oturuyor, her şeyi mükemmel yapmaya çalışıyor ve böylece seçilen faaliyet alanındaki zirvelere yolunu açıyor. Ancak bu madalyanın bir dezavantajı da var. Daha fazla ücret, evrensel tanınma ve yüksek bir konum için yarışta, kişisel yaşam için zaman yoktur. Ayda bir kez ruh eşiyle buluşmaya vakit bulan, bir randevuda sürekli saatine bakan, ara sıra telefonda konuşan ve onunla tüm konuşmaları kariyerini tartışmaya dönüşen bir insana kim tahammül edebilir?
Kariyer uzmanı: bir rol modeli
Birçoğu, kariyer uzmanlarından sıkı çalışmayı öğrenmelidir. Bu insanlar sürekli çalışıyor. Görünüşe göre kariyerci uykusunda bile çalışıyor. Boş hayallerle vakit kaybetmemek için hayallerinde yeni pazarlama stratejileri düşünür ve iş dünyasını modernize etmenin yollarını arar.
Ve kariyeristin dayanıklılığı demirdir. Sonuçta, her zaman olduğu gibi, kariyerciler en yüksek sosyal katmanlardan gelmiyorlar. Neredeyse doğdukları andan itibaren hayatlarında yollarını bulmak zorundalar. Bu nedenle, yıllar boyunca maksimuma ulaşmak için birçok şeyi inkar etmeye alışmışlar, bir projeyi iki gün boyunca uyku veya öğle yemeği olmadan inkübe etmekle kolayca başa çıkıyorlar.
Ve bu arada, gerçek bir kariyeristin gerçekten düzenli terfiler elde etmeyi başardığı gerçeğini gözden kaçırmamalıyız. Buradaki sır açıkça iş hakkında sürekli düşüncelerde değil. Bir kariyeristin kişisel nitelikleri her zaman öyle düzenlenmiştir ki, bunun bir anlamı olmadığında bile, ne kariyeristin kendisi ne de patronu için yönetimi, kendisini geliştirme ihtiyacına ikna etmeyi başarır.
Kariyerist: Kişisel hayatı olmayan bir kişi
Kariyer uzmanı her sabah kendi kendine “Patronumun yerini almalıyım” diyor. Ve bu zamanda, yıllar uçar, para değer kaybeder ve sınıf arkadaşları büyükbaba ve büyükanne olur. Ancak şimdi, yaşlılık çılgınlığının ilk belirtilerinden önce, nadiren kendisi için bir kariyer vektörü seçen bir kişi, açıkça fazla çalıştığını fark eder.
Tabii ki, işkolik-kariyeristler, meslektaşlarının "cesetleri" üzerinden yolda hayat arkadaşlarıyla buluşuyor. Ancak bu tür evlilikler ya boşanmayla ya da bir kariyeristin ev ve aile babasına dönüşmesiyle sonuçlanır. Ne de olsa, yeni bir pozisyon için terfi için gerçek bir avcı, ne yazık ki çocukları bir rehinciye koyacaktır. Ve "patron"dan sonra ikinci sırada olmak isteyen tek bir sevgi dolu hayat arkadaşı buna müsamaha göstermez.
Başka bir deyişle, bir kariyerist ne iyi ne de kötüdür. İdeal olarak, elbette, kendinizde küçük bir kariyer uzmanına sahip olmaktan zarar gelmez, ancak terfi yarışına tamamen girmemelisiniz, bu sadece yalnız yaşlılığa ve o zamana kadar kesinlikle olmayacak olan yüksek bir pozisyona yol açacaktır. bir sevinç.
