Kısaltılmış bir versiyonda ücretler, bir çalışanın emeği ve zamanı karşılığında aldığı parasal tazminat olarak tanımlanabilir. Rusya Federasyonu Anayasası, herkese emeği için belirlenen asgari miktardan daha düşük olmayan bir miktarda ödeme alma hakkını garanti eder.
Olası ücretlendirme biçimleri
3 ana maaş sistemi vardır:
• tarife (ücretlerin farklılaşması, yapılan işin karmaşıklığı, yoğunluğu ve doğasına göre belirlenir);
• tarifesiz (her bir özel çalışanın kazancı, tüm işletmenin nihai sonuçlarına bağlıdır);
• karma (her iki sistemin özelliklerini birleştiren ödeme biçimlerini ve mekanizmalarını içerir).
Buna karşılık, tarife sistemi 2 şekilde uygulanmaktadır: parça başı ücret ve zamana dayalı ücret. İlk durumda, çalışanın ürettiği ürün miktarı kaydedilir, ikinci durumda harcanan zaman kaydedilir. Kural olarak, iş sonuçlarının sayısını fiilen sabitlemenin ve üretim oranlarını belirleyerek normalleştirmenin mümkün olduğu durumlarda parça başı ödeme yapılır.
Tarife sisteminin parça başı ücret biçimi de alt türlere ayrılır: doğrudan parça başı ücret, parça-bonus, parça başı orantısal, dolaylı parça başı ücret, toplu parça başı ücret, yüzde ve son olarak götürü ücretler.
Götürü ücretlerin özellikleri
İşin miktarı önceden belirlenirse, götürü ücretler mümkündür. Bu sistem, belirli bir miktar iş için belirli bir miktar para ödendiğini ima eder. Aynı zamanda, atanan görevi kaç kişinin yaptığı önemli değil, sadece işin hacmi ve süresi şart koşuluyor.
Kural olarak, götürü ücret sistemi, anlaşmanın, üzerinde anlaşmaya varılan tüm işlerin tamamlanmasından sonra gerçekleştirilmesi anlamına gelir. Ancak, tamamlanması önemli miktarda zaman alan büyük bir sipariş durumunda, işçilere avans ödenebilir. Erken yürütme için ikramiye ödemek de mümkündür. Götürü maaş en çok çeşitli inşaat ve yenileme işlerinde bulunur.
İşletmelerde götürü ücret sistemi genellikle aşırı durumlarda kullanılır, yani:
• herhangi bir emrin sınırlı uygulama koşulları ve gecikme cezaları olasılığı;
• işletmenin durmasına neden olan olağanüstü durumlar (yangınlar, toprak kaymaları, ana üretim hattının arızalanması);
• örneğin yeni ekipmanın piyasaya sürülmesi gibi acil bir üretim ihtiyacı.
İstikrarlı koşullarda, götürü ücretler işletmede nadirdir, çünkü bu tür bir teşvikin sık kullanımı, ürün kalitesinde bir düşüş, teknolojik sürecin bozulması, aşırı hammadde tüketimi vb.
