Paleolitik ve Mezolitik çağda, insanlık sözde sahiplenici ekonomiye öncülük etti. İnsanoğlunun sayısının ve ihtiyaçlarının şimdiki kadar fazla olmadığı o uzak zamanlarda, slogan "her şeyi doğadan alın!" kesinlikle doğru ve adildi.
Sahiplenici ekonominin özü, eski insanın doğanın kendisine sağlayabileceği her şeyi kullanmasıydı - yani, meyvelerine el koydu. Sahiplenici çiftçiliğin üç biçimi vardır: toplayıcılık, avcılık ve balıkçılık. Darwin'in öğretilerine göre, toplayıcılık ve avcılık eski insanlara atalarından ve hayvanlar aleminden miras kalmış olsa da, eski insanlar tarafından hiçbir zaman doğal kaynaklara saf bir şekilde el konulması olmadığı akılda tutulmalıdır. Gerçekten de, gelişiminin en erken aşamasında bile, çevresindeki dünyada var olmayan araçları icat etmek zorunda kaldı. Örneğin, homo habilis'in ("yetenekli bir adam") ilk kalıntıları Doğu Afrika'daki Oldoway Gorge'da bulundu. Bu insanlar, karkasları parçalamak için ortaya çıkan keskin aletleri kullanarak taşları özel bir şekilde nasıl ayıracaklarını biliyorlardı.
Geç Paleolitik dönemden bir adam, çalışmalarında yaklaşık 20 nesne kullanarak, çok daha çeşitli bir kendine mal eden ekonomiye öncülük etti. Derilerden basit giysiler yapmak için iğneleri bile vardı. Eski insanların ilerlemesi hız kazanıyordu ve kısa bir süre içinde tarihsel standartlara göre uygun bir ekonominin yapısı oluştu.
Bilim adamları ana özelliklerini göz önünde bulundururlar:
- toplu üretim;
- eşitlikçi temellük ile karakterize edilen ekonominin topluluk yönetimi;
- insanların birbirine ve doğal döngüye eşit bağımlılığı;
- taş aletlerin baskın kullanımı;
- yavaş bir hızda gelişen teknik ilerleme;
- düşük nüfus yoğunluğu;
- cinsiyete ve yaşa göre iş bölümü.
Sahiplenici bir ekonominin unsurları, çok uzun bir süredir çeşitli kabilelerin ve halkların yaşamında mevcuttur. Böylece, örneğin, Doğu Slavlar, yalnızca MÖ 5. binyıl civarında üretim adı verilen bir sonraki yönetim aşamasına geçtiler.
