İletişim, ortak faaliyetler sonucunda oluşturulan insanlar arasında çeşitli temaslar geliştirme sürecidir. İletişim, farklı bilgi alışverişini, bir stratejinin geliştirilmesini, birbirinin algılanmasını içerir. Modern yöneticiler için ciddi bir sorun, zayıf bilgi ve hatta kişilerarası iletişim konusundaki cehalettir.
Yönetimde genel iletişim modeli
Yönetim teorisinde şu anda genel bir iş iletişimi modeli yoktur. Tam olarak aynı, tek bir tanımı yok. Bununla birlikte, çoğu araştırmacı, bu kavramı, belirli bir sonuca yönelik bilgi alışverişi yoluyla gerçekleşen bir etkileşim süreci olarak anlar. Böyle bir değişim, amaçlı faaliyet sürecinde gerçekleşir.
Yönetim ve yönetim alanındaki bazı bilim adamları, iletişimi tanımlarken nedensel hedeflere ve işlevsel içeriğe vurgu yapmaktadır. Sembolik araçlar kullanılarak gerçekleştirilen ticari iletişim iletişimini ayrı ayrı ayırt ederler. Aktivitenin ihtiyaçlarından kaynaklanabileceği gibi, aktivitedeki partnerin davranışlarında ve semantik ve kişisel oluşumlarında değişiklik yapmayı da amaçlar.
İletişim aşamaları
Yönetimde iletişim birkaç aşamaya ayrılabilir.
İlk aşama, iletişim ihtiyacına göre belirlenir. Diğer insanlarla teması teşvik eder.
İkinci aşama, anlık iletişim durumunda bu iletişimin hedeflerine odaklanmaktır.
Üçüncü aşama, iletişimin içeriğini planlamaktır. Bu aşamada, bir kişi genellikle bilinçsizce muhatap için ne söyleneceğini belirler.
Dördüncü aşama doğrudan temastır. Muhataplar görüş, gerçek ve fikir alışverişinde bulunur. Bu aşamanın sonucu geri bildirimdir, yani iletişim stilleri, yöntemleri ve yönleri ayarlanır.
Yönetimde iletişim uygulama sorunları
Bu sorunun hemen hemen tüm araştırmacıları, çalışanlar arasındaki aktif iletişimin bir organizasyonun tüm sorun ve sıkıntılarına çözüm olabileceği konusunda hemfikirdir. Sanki bu tür iletişim ne kadar çok olursa, o kadar az çeşitli sorun ortaya çıkabilir veya çok daha hızlı çözülür. İş dünyasındaki bu strateji dikkatle ele alınmalıdır. Sonuçta, böyle bir yaklaşımla yöneticiler veya bir bütün olarak tüm organizasyon, çeşitli ve çok sayıda soruyu cevaplamak için aşırı yüklenmiş merkezlere ve dolayısıyla kesinlikle gereksiz bilgi deposuna dönüşebilir.
Gereksiz sorunlara yol açabilecek bir diğer uç nokta, ekipte iletişim için çeşitli kanalların minimum sayısıdır. Bu, bilgi miktarını azaltamaz, aksine onları yeraltı merkezlerine aktarır ve bu da liderler tarafından verilen kararların kalitesini doğrudan etkiler.
