İnsanlar arasındaki ilişki sorunu sosyologları her zaman endişelendirmiştir. Tüm insanlar sosyal ilişkilere girer. Sosyal etkileşim, hem gelecekte hem de geçmişte bir bireyin, grubun, bir bütün olarak toplumun herhangi bir davranışıdır.
Bireyler arasındaki sosyal ilişkiler, birçok temastan oluşan karmaşık bir süreçtir. İnsanlar belirli bir amaç için, örneğin bilgi alışverişinde bulunmak için birbirleriyle iletişim kurarlar. Sosyal etkileşimin özü budur. Her iki tarafa da uygun olan istikrarlı, düzenli bir sosyal ilişkiye sosyal etkileşim denir. İlki işbirliği olan üç tür sosyal etkileşim vardır.
İşbirliği, etkileşim halindeki tüm tarafların ortak bir amaç tarafından motive edildiği bir sosyal temastır. Temel olarak, işbirliği tüm taraflar için karşılıklı olarak yararlı bir etkileşimdir. Sosyologlara göre, işbirliği gibi sosyal etkileşim insanları birleştirmeli, birbirlerine karşı yardımsever tutumlarını uyandırmalı ve sempati uyandırmalıdır. Oluyor ama her zaman değil.
İşbirlikçi ilişkiler, iş ortaklarının yakınlaşmasına yol açar. Bunun genel olarak iş üzerinde olumlu bir etkisi vardır. Ortaklar bir noktada birbirlerine boyun eğmeye başlar. Takımdaki personel devrini azaltmak için tasarlanmış ahlaki rahatlık ortaya çıkar.
İşbirliği olarak bu tür bir sosyal etkileşimle, yalnızca maddi değerler değil, ahlaki değerler de değişir: destek, karşılıklı anlayış, saygı vb.
Bununla birlikte, işbirliğinin olumlu yönlerinden daha fazlası vardır. Uzun vadeli ortaklıklar zamanla rutin hale gelebilir. Birbirleriyle uzun süre işbirliği yapan grubun tüm üyeleri birbirini çok iyi tanır. Zaten adapte oldular, birbirlerinden ne bekleyeceklerini anlıyorlar. Her şey, dedikleri gibi, "tırtıklı" olarak gider. Gelişme yok, yeni insanların da böyle bir gruba girmesi genellikle engelleniyor. Sonuç olarak, durgunluk oluşumu.
Sosyologlar, sosyal etkileşimi toplumdaki tüm ilişkilerin başlangıç noktası olarak görürler. Birçok sosyolog, işbirliğinin özel olarak eğitilmesi gerektiğine inanıyor, çünkü özellikle şu anda insanlar nasıl olduğunu bilmiyorlar. Birbirlerine güvenmeye hazır değiller ve bu, işbirliği için temel bir an.
Belki de bir kişinin doğasında var olan biyolojik programlar başlangıçta tetiklenir, yani. savunmak, savunmak, güvenmemek. Bunun tersi belirtilmemiştir, bu nedenle öğretilmelidir. Bunun için okul özel psikolojik kurslar vermektedir. Okul çocuklarının daha iyi çalışmaya başladıkları, işbirlikçi bir ilişkiye girdiklerinde takımlarındaki ilişkilerin geliştiği fark edilir.
