Ekonomik faaliyette, taraflar arasında bir aracının katılımıyla medeni hukuk ilişkileri yaygındır. Sözleşmelerin tescili alanındaki avukatlar, bunlara temsili sözleşmeler veya icra emri sözleşmeleri diyorlar.
Aracı nitelikteki medeni hukuk ilişkilerinde, üç katılımcı etkileşime girer:
- bir işlemi başlatan - bir ürün üreticisi, bir hizmet sağlayıcı veya tüketici pazarında mal satan veya bir şey satın alan başka bir tüzel kişilik;
- nihai tüketici olan kişi - malların alıcısı veya ürünlerin üçüncü taraf tedarikçisi;
- İşlemin bu iki tarafı arasında aracı olarak hareket eden ve aracılık işlemlerinin sonuçlarından kar elde eden bir aracı.
İş dünyasında, sözleşmenin taraflarının her birinin sahip olduğu hak ve yükümlülükler belirlenirken belirli terimler kullanılır. Taraflar arasındaki ilişkinin özelliklerini yansıtmak için gereklidirler. Bazı temsil sözleşmelerinde vekil, icracı olarak listelenir. Bu durumda aracılık hizmetinin tüketicisi olan tarafa müşteri adı verilmektedir.
Arabuluculuğun temelleri
Bir işlem yürütülürken, belirli işlevleri yerine getirme yetkisinin üçüncü bir tarafa (kuruluş, bireysel girişimci, kişi olsun) devredilmesinin gerekli olduğu durumlarda, acentelik sözleşmesi gibi bir tür GPC sözleşmesi kullanılır.. Ajans Rusya'ya İngiliz ve Amerikan yasalarından geldi ve yasal olarak Rusya Federasyonu Medeni Kanununda (Bölüm 52) belirtilmiştir. İcra emri sözleşmesinin tarafları arasındaki anlaşmaların özü şu şekildedir: aracı (vekil, komisyoncu, vekil), müşterinin emri temelinde (anapara, müdür, müdür), yasal veya belirli bir ücret karşılığında gerçek eylemler.
Aracının yetkilerinde değişkenliğe izin verilir:
- aracı, işlemi başlatan kişi adına ve masrafları kendisine ait olmak üzere hareket edebilir;
- Temsilci, kendi adına hareket etme hakkına sahiptir, ancak onu işleme çeken kişinin pahasına.
Acentelik sözleşmelerinin düzenlenmesi
Sözleşme sürecinde arabulucuya bağımsız bir katılımcı rolü atandığında (üçüncü taraflarla müzakere eder ve onlarla kendi adına işlem yapar), bir komisyon sözleşmesinin yürütülmesinden bahsediyoruz. Müvekkil, bir komisyon acentesinin hizmetlerini kullandığından yetkilerini kendisine devrettiği için işlemin tarafı olarak tanınmaz. Rusya Federasyonu Medeni Kanunu'nun 51. bölümünde öngörülen kurallar, tarafların hukuki ilişkileri için geçerlidir.
Temsilci, müvekkil adına hareket ederse, ilişkileri acentelik sözleşmesi çerçevesindedir ve Rusya Federasyonu Medeni Kanunu'nun 49. Bölüm hükümlerine uygun olarak kurulmalıdır. Aracı, vekil olarak hareket eder, müvekkil tarafından kendisine verilen vekaletnameye göre hareket eder ve işleme taraf değildir.
Dolayısıyla temsilcilik faaliyetinin acente, komisyon ve komisyondaki ekonomik içeriği aynı değildir ve bu nedenle bu ilişkiler farklı şekillerde belgelenmiştir. İnternetin referans ve bilgi kaynakları, çeşitli acente sözleşmelerinin oranının böyle bir diyagramını sunar.
Ajans sözleşmeleri hazırlanırken uyulması gereken düzenlemeler, Rusya Federasyonu Medeni Kanunu'nun 1011. maddesinde belirtilmiştir. Akdedilen sözleşme için bir model seçerken, temel kriterlerden biri şudur: aracı, üçüncü bir tarafla kimin adına yasal ilişkiye girer.
Ajans sözleşmesi çeşitleri
Rus mevzuatında, aracılık ilişkilerinin yasal desteği için üç tür belge kaydı sağlanmaktadır:
- acentelik sözleşmesi - müdür acenteyi yetkilendirir;
- komisyon taahhüt anlaşması bir komisyon acentesi içerir;
- komisyon sözleşmesi - mütevelli avukatı emanet eder.
Sözleşmenin her modelinin, taraflar arasında hangi hak ve yükümlülüklerin dağıtıldığı dikkate alınarak belirli koşulları vardır. Fıkıhta bu şartlar esas olarak nitelendirilir ve aşağıdaki gibidir.
-
Müvekkil bir acentelik sözleşmesi imzalayarak işlemi başlatır ve masrafları kendisine ait olmak üzere işleme katılır. Aynı zamanda bir aracının yardımına başvurur ve acentelik hizmetlerinin doğrudan müşterisi ve tüketicisidir. Müvekkil, acenteye hem yasal hem de diğer (fiili) işlemleri geri ödenebilir bir temelde gerçekleştirme talimatı verme hakkına sahiptir. Bir vekil, masrafları müvekkil adına olmak üzere, kendi adına hareket etmeye veya masrafları müvekkil adına ve hesabına hareket etmeye yetkili olabilir. Buna bağlı olarak, yürütülen mali ve ekonomik işlemlere ilişkin hak ve yükümlülükler ya doğrudan acenteden ya da müvekkilin kendisinden kaynaklanmaktadır.
En çok talep edilenler, pazar ihtiyaçlarını araştırmak ve reklam kampanyaları yürütmek, yeni ticaret platformları geliştirmek ve karşı taraf aramak gibi alanlarda acentelik hizmetleridir.
-
Komisyon bazında kurulan sözleşme ilişkisinde, müdür ve komisyoncu katılır. Bir aracının hizmetlerine ihtiyaç duyan ve onu fiili işlemleri (işlemleri) gerçekleştirmesi için görevlendiren kişi göndericidir. Çalışmanın sonuçlarına göre acenteye bir ücret öder. Satıcı ile nihai tüketici arasında aracılık yapan komisyoncu, müvekkilin çıkarları doğrultusunda ve masrafları kendisine ait olmak üzere, ancak kendi adına hareket eder. Bu, üçüncü şahıslarla yapılan işlemlere ilişkin hak ve yükümlülüklerin komisyon acentesi tarafından edinildiği, müvekkilin kendisi işleme taraf olmadığı anlamına gelir.
Komisyon anlaşması, perakende mağazalara mal tedariki, gayrimenkul ile işlem yaparken ve araba satın alırken, kambiyo senetleri ve döviz satın alırken en yaygın olanıydı.
-
Bir acentelik sözleşmesinin akdedilmesi, acentenin şahsen herhangi bir yasal işlem yapması gerektiği anlamına gelir. Vekillik sözleşmesinin tarafları mütevelli ve vekildir. Vekil olarak hareket eden bir vekil, kendisinden alınan bir vekaletnameye dayanarak vekil adına ve masrafları kendisine ait olmak üzere hareket eder. Bu durumda vekil işleme taraf değildir, tüm hak ve yükümlülükler müvekkil için doğar.
Özel temsilcisi aracılığıyla bir işleme katılmak için bir kefalet kullanılır - bir borsa komisyoncusu, avukat, ödeme avukatı vb.
İlk bakışta, Rus hukukunda yer alan icra kefalet sözleşmeleri biraz hantal ve karmaşık görünebilir. Tedarikçi ve alıcıya ek olarak, başka bir taraf da bunlara dahil olur - aracı olarak hareket eden bir aracı. Bununla birlikte, müşterinin ilgili yükleniciye atadığı aracılık işlevlerinin niteliği ve hacmi ile açık bir ilişki içinde olduklarından, belirli bir temsil sözleşmesinin katılımcılarını ifade eden terimleri sınıflandırmak zor olmayacaktır.
Müdür ve müdür kavramlarını tanımlamak mümkün müdür?
Arabuluculuğun hukuki tasarımı çerçevesinde, "asıl" ve "asıl" terimleri, sözleşme ilişkisini başlatan tarafı ifade eder. Latince'den çevrilen bu kelimeler sırasıyla "öğretici" ve "şef" anlamına gelir. Hem biri hem de diğeri, aracı hizmetlerin müşterisi ve tüketicisidir: acenteye, kendisine bir ücret ödedikleri belirli görevleri yerine getirmesini söylerler. Anlam bakımından bu kadar yakın kavramlar aynı olarak kabul edilebilir mi?
Açıkçası, asıl ve asıl sahibini tam olarak belirlemek imkansızdır: bunlar farklı temsil sözleşmelerinde yer alır; anlaşmanın tarafları olarak, bir işlem yaparken sahip oldukları hak ve yükümlülüklerin oranı, her birinin kendine ait.
- Müşteri, bir aracının hizmetlerinden yararlanan, ancak sözleşme şartlarına göre üçüncü bir şahsa yalnızca kendi adına hareket etmesi talimatını veren kişidir.
- Müvekkil, başka bir kişiye vekil olarak hareket etme yetkisi vererek, kendi takdirine bağlı olarak aracının nasıl hareket edeceğini - kendi adına veya müvekkil adına - seçen kişidir.
Sonuç olarak, taahhüde müvekkil denilmesi caizdir, ancak tam tersine, müvekkil kavramı taahhütten çok daha geniş olduğu için her zaman mümkün değildir.
