Çocuğun ve annenin ayrılmasının nedeni ancak çok iyi nedenler olabilir. Bu genellikle mahkemeler aracılığıyla olur ve ne yazık ki bu prosedür oldukça yaygındır. Bu konudaki yasal yön, Rusya Federasyonu Aile Kanunu tarafından düzenlenmektedir.
Çocuğu anneden kim ve ne için alma hakkına sahiptir?
Anne gönüllü olarak çocukları bırakmak istemiyorsa, çocuktan ayrılma sorunu her zaman mahkemeler aracılığıyla çözülür. Bir çocuğu annenin ilgisinden yoksun bırakmak, çocuğun ruhunu olumsuz etkiler. Çocuk ne kadar küçükse, bu süreç o kadar zor olur. Bu nedenle, çoğu durumda, tüm ikincil göstergelere rağmen hakimler annenin yanındadır.
Baba veya çocukla birlikte yaşamak için başvuran diğer kişiler maddi üstünlük veya daha rahat yaşam koşulları kanıtlasa bile, çocuklar anneleriyle birlikte yaşamaya bırakılır.
Saygın bir kadının iyi niyetli bir çocuğa dava açması neredeyse imkansızdır.
Bu konudaki davalar daha çok anne-baba, eski eşler arasında, babanın çocukla yaşama hakkını elde etmek istediği, hatta anneyi ebeveynlik haklarından tamamen mahrum bıraktığı durumlarda gerçekleşmektedir. En yakın akrabalar, büyükanneler ve büyükbabalar da annenin ahlaksız bir yaşam tarzı sürdüğüne ve bu unvana layık olmadığına inanırlarsa davacı olabilirler ve mahkeme onları buna ikna edecektir.
Çocuğa şefaat edecek kimsenin olmadığı, yakın akrabaların olmadığı ve annenin işlevsiz olduğu durumlar vardır. Vesayet ve vesayet makamları imdada yetişir, devlet adına hareket ederler. İlk olarak, memurlar işlevsiz bir aileyi takip eder ve gözetler. Kontroller sırasında, anne tarafından ebeveynlik görevlerinin düşük kaliteli performansı doğrulanırsa, onu ebeveyn haklarından mahrum etme ve böyle bir anneyi çocuktan ayırma sorunu ortaya çıkar. Bu gibi durumlarda, bu, her şeyden önce çocuğun çıkarlarını koruyan aşırı bir önlemdir.
Çocuklardan ayrılmanın diğer nedenleri
Kimse çocuğu anneden almak istemediğinde ve mahkemelere ulaşmadığında durumlar ortaya çıkabilir. Boşanmadan sonra, ebeveynler çocuğun kiminle olacağı konusunda karşılıklı olarak anlaşabilirler. Ebeveynin görüşüne göre, baba ile yaşam koşulları bebek için daha iyiyse, çocuğu büyütmek için birincil haklarından gönüllü olarak vazgeçebilir.
Ülkemizin yasalarına göre, 10 yaşından büyük çocuklar, kiminle kalmalarının daha iyi olduğuna kendileri karar verebilirler. Dava mahkemeye gitmişse bu gibi durumlarda çocuğun görüşüne göre çocuğun kime bırakılacağına karar verilir.
Diğer bir neden ise annenin yetersizliğidir. Bu karar mahkeme tarafından verilir ve daha sonra çocuk ayrı yaşar.
Her durumda, anne ve çocuk arasındaki ayrılık alanındaki tüm hareketler hoş değildir, ancak bir kadın bebeğiyle birlikte olmak isterse, pratik olarak başarısız olur.
