Mevcut işgücü verimliliğini önceki yılların göstergeleriyle karşılaştırırsanız, istikrarlı bir şekilde büyüdüğünü görebilirsiniz. Bu, yalnızca yeni teknolojilerin tanıtılmasından değil, aynı zamanda emeğin yüksek uzmanlaşmasından da kaynaklanmaktadır. Fakat emeğin uzmanlaşması neden üretkenliğinde bir artışa yol açar?
İş uzmanlığı binlerce yıl önce ortaya çıktı. Ayakkabıcı çizmeleri sallıyor, fırıncı ekmek pişiriyor, terzi elbise dikiyor - her biri en iyi bildiği şeyi yapıyordu. Birisi ayakkabı, giysi ve lezzetli ekmeği kendi başına sağlamak isterse, çok zaman harcar, botlar ve giysiler güzellik ve pratiklik ile pek ayırt edilmez ve ekmek mükemmel bir tada sahip olur.
Bu nedenle insanlar uzun zamandır bir alanda uzman olmanın ve çalışmalarını diğer uzmanların çalışmalarının sonuçlarıyla değiştirmenin çok daha verimli olduğunu anlamışlardır. Önceleri doğal bir mübadeleydi, daha sonra paranın gelişiyle mal ve hizmetler satılmaya başlandı.
Toplumun ve endüstrinin gelişmesiyle, fırıncı veya terzi gibi görünüşte oldukça dar bir uzmanlığın bile artık zamanın gereksinimlerine karşılık gelmediği ortaya çıktı. Meslekler içinde kendi uzmanlıkları ortaya çıkmaya başladı. Böylece, bir fırında bir kişi hamuru yoğurabilir, ikincisi eşit ağırlıkta ekmek elde etmek için gerekli hacimleri ölçebilir, üçüncüsü hamuru fırına gönderir ve bitmiş ekmeği çıkarır. Uzmanlık ne kadar darsa, bir kişi o kadar büyük yüksekliklere ulaşabilirdi. Eylemleri otomatizm kazandı, sonuç olarak bir bütün olarak emek verimliliği keskin bir şekilde arttı.
Uzmanlığın zirvesi, Henry Ford tarafından icat edilen ve uygulanan montaj hattı olarak adlandırılabilir. Hareket eden bir konveyörde, her işçi, becerilerini mükemmel hale getiren tek bir basit işlem gerçekleştirir. Konveyör kullanımı yalnızca işgücü verimliliğini kat kat artırmakla kalmaz, aynı zamanda ürünlerin kalitesi üzerinde de olumlu bir etkiye sahiptir. Bir işlemi yüksek kalitede, hiçbir şeyi unutmadan veya kaçırmadan yapmak birkaç işlemden daha kolaydır. Neyin ve hangi sırayla yapılması gerektiğini belirlemek için durumun özenli bir analizine duyulan ihtiyaç ortadan kalkar.
Gerçekleştirilen herhangi bir işlem dizisi süresiz olarak bölünemez. Bu nedenle, uzmanlaşma sınırına ulaşıldığında, bir sonraki aşama, sürecin otomasyonudur. Çoğu durumda, robot bir insandan çok daha iyi bir görevle başa çıkacaktır, bu nedenle montaj hatlarında makineler giderek daha fazla değiştirilmektedir. Bu, önde gelen otomobil endişelerinin otomobil montaj atölyelerinde en açık şekilde kendini gösterir - düzinelerce manipülatör gelecekteki arabayı monte eder, bir insan operatörün rolü durumu kontrol etmeye indirgenir.
