Modern Rusya'nın yargı sistemi karmaşık bir hiyerarşik yapıdır. Tahkim mahkemeleri onun unsurlarından biridir. Vatandaşlar genellikle tahkim davalarının özellikleri hakkında çok yüzeysel bir anlayışa sahiptir. Özellikle istinaf tahkim mahkemelerinin yetkilerinin sınırları konusunda birçok soru ortaya çıkmaktadır.
Rusya'daki tüm tahkim mahkemelerinin faaliyet ve sorumlulukları, "Rusya Federasyonu Yargı Sistemine İlişkin" ve "Rusya Federasyonu'ndaki Tahkim Mahkemelerine İlişkin" Federal Kanunlarla belirlenir. Mevzuata göre, ülkede bir Yüksek Tahkim Mahkemesi, federal bölgelerdeki tahkim mahkemeleri, Rusya Federasyonu'nun kurucu kuruluşlarının tahkim mahkemeleri ve tahkim temyiz mahkemeleri bulunmaktadır.
Genel tahkim sisteminde istinaf mahkemeleri, yargı daireleri ve başkanlık yapısından oluşur. Her yargı organı için iki istinaf mahkemesi oluşturulur. Böyle bir mahkemenin yetkileri, henüz yürürlüğe girmemiş yargı kararlarının ve eylemlerinin geçerliliğini ve yasallığını kontrol etmeyi içerir. Ayrıca, temyiz mahkemeleri, ilk derece mahkemeleri tarafından değerlendirilen davaları değerlendirir, yeni keşfedilen koşullara ilişkin mahkeme kararlarının gözden geçirilmesiyle ilgilenir. Temyiz mahkemelerinin görevleri, adli istatistiklerin analizini, mahkemelerin uygulamalarının incelenmesini ve genelleştirilmesini içerir.
Temyiz Mahkemesi, belirli bir davada uygulanan yasanın uygunluğunun doğrulanmasına ilişkin bir taleple Rusya Federasyonu Anayasa Mahkemesine başvurma hakkına sahiptir. Temyiz davalarının analizine dayanarak mahkemeler, yasaların ve diğer düzenlemelerin iyileştirilmesi için öneriler hazırlar.
Rusya'da bulunan yirmi temyiz ticaret mahkemesinin her birinin, belgeleri alan, adli işlemlerin kopyalarını onaylayan ve resmi yazışmalar gönderen kendi aygıtı vardır. Tahkim mahkemesinin iç yapısı, yargı dairelerini, büro ofislerini, icra dairelerini ve diğer bölümleri içerir.
Temyiz mahkemelerinin faaliyetleri, ticari yapılar ve devlet kurumları dahil olmak üzere vatandaşların ve tüzel kişilerin haklarının ve meşru menfaatlerinin korunmasını sağlamayı amaçlar. Hâkimlerin bu tür yetkileri, mahkemeler dışındaki faaliyetlerine kısıtlamalar getirir. Tahkim Temyiz Mahkemesi hakimlerinin iş yapma veya yarı zamanlı çalışma hakları yoktur. Sadece pedagojik ve araştırma faaliyetleri yapmalarına izin verilir.
