Suç işleyen bir çocuk sadece ailesi için değil, tüm modern toplum için bir yüz karasıdır. Çocuk suçluluğu seviyesi her yıl istikrarlı bir şekilde artmaktadır. "Çocuk adaleti" kavramının ortaya çıkışı, dünya hukukçular topluluğunu iki kampa ayırdı: bazıları bu sistemi tökezleyen ergenler için bir kurtuluş, diğerleri - aile kurumu üzerinde bir yönetim ve devlet kontrolü yolu olarak görüyor.
Şimdiye kadar, Rus milletvekilleri yalnızca çocuk suçluluğuyla mücadele etmek için tasarlanmış bu yargı sistemini uzun süredir kullanan ülkelerin deneyimlerini dinliyorlar. Özel devlet kurumlarının ve çocuk adalet kurumlarının kademeli olarak oluşturulmasını sağlayan çeşitli yasal düzenlemeler geliştirilmektedir.
"Çocuk adaleti" terimi, kökenini Amerikan Massachusetts eyaletinin yargıçlarına borçludur. 19. yüzyılın sonunda, birkaç yargıçtan oluşan bir heyet, doğru yolunu kaybeden küçükler için bir tür cezanın hafifletilmesine ilişkin bir yasanın kabul edilmesini sağladı. Yargı sistemindeki bu değişikliklerin özü, çocuk suçluların baba ve annelerinin ebeveynlik haklarından yoksun bırakılmasına ve bunların vesayet ve vesayet makamlarının sıkı kontrolü altındaki özel çalışma yerleşimlerine devredilmesine indirgenmiştir. Daha sonra, bu tür davalara karar vermek için özel bir çocuk mahkemesi kuruldu.
20. yüzyılın başlarına gelindiğinde Amerikan hukukunun gelişmesi, yasa koyucuların çocukları ebeveynlerinden uzaklaştırmayı insanlık dışı bulması sonucunu doğurmuş ve bu önlemin yerini ailenin özel organlar tarafından denetlenmesi almıştır. Çocuklar artık ailelerinden alınmıyordu - devlet hizmetleri onların düzeltilmesinde yardımcı oldu. Ancak sanıklar ayrı bir çocuk mahkemesinde yargılandı. Serbest bırakıldıktan sonra özel bir rehabilitasyon prosedürü uygulandı.
Bugün ülkemiz bu kurumu modern Rus hukuku çerçevesine uyarlamak için aktif olarak çalışmaktadır. Bir ceza infaz kurumu sistemi, bu özel adaletle ilgilenen mahkemeler oluşturmanın yanı sıra, bir gencin normal hayata zor dönüşünde yardımcı olabilecek uzmanların yetiştirilmesi planlanmaktadır. Ancak bazı insan hakları aktivistleri, böyle bir yasanın kabul edilmesini ebeveyn haklarının küfürlü bir ihlali olarak görüyor.
